Μάιος

Όταν το 2013 κυκλοφόρησε το Royals της Lorde, όλοι είχαν θαμπωθεί από την ιδιαίτερη μουσική της δεκαεφτάχρονης που δεν φαινόταν να ακολουθεί τα βήματα της σύγχρονης pop σκηνής. Προσωπικά εκτίμησα τα vocals της αλλά ποτέ δεν ένιωσα τη μουσική της να με αγγίζει. Ήρθε το 2017 και αυτή τη φορά μία δεκαπεντάχρονη παίρνει τη θέση της και τη καρδιά μου, η Billie Eilish με μελωδία και φωνή μαγική με έχει αφήσει άφωνη. Το βίντεο της Ocean Eyes έχει μαζέψει ένα εκατομμύριο views λόγω του χορευτικού της, αν και αγαπημένα μου είναι το Six Feet Under, το Bored και το Bellyache. Η αισθητική της με ζαλίζει και οι επιρροές της από την αγαπημένη μου Aurora (άλλη έφηβη prodigy) συνδυάζονται σαν όνειρο. Τα δύο αυτά κορίτσια μαζί με την Γαλλιδούλα Jain και τις αφρικανικές τις πινελιές, με κάνουν να εκτιμάω αφάνταστα τη σύγχρονη «girly» μουσική σκηνή, φέρνουν η κάθε μία τη διαφορετικότητα τους και τη μεγάλη σημασία που έχει αυτό στον κόσμο του σήμερα.

Γι’αυτό που ήθελα να σας μιλήσω αρχικά γράφοντας αυτό το post όμως είναι ένα ελληνικό κομμάτι, μια όχι και τόσο καινούρια εκτέλεση, το ανακάλυψα όμως πριν λίγες μέρες και με έχει στοιχειώσει. Είναι το Κούπες από τη Μαρίνα Σάττι. Το έχετε ακούσει; Πως σας φαίνεται; Αρέσει σε ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με το συγκεκριμένο είδος μουσικής…

Κατά τ’άλλα μόλις τελείωσα το The Hate U Give και νιώθω πολύ εναρμονισμένη με την εποχή μου, από τη μία σκέφτομαι να διαβάσω κάτι κλασσικό για τη γραφή και το πλούσιο λεξιλόγιο, από την άλλη θέλω να συνεχίσω σε αυτό τον ρυθμό, του τώρα, του διαφορετικού. Από σειρές ψάχνω απεγνωσμένα να βρω τη καινούρια σεζόν του Skam με πρωταγωνίστρια την Sana αυτή τη φορά -από τα κλιπάκια που έχω πετύχει εδώ κι εκεί φαίνεται πολύυυ καλή- και σκέφτομαι να αρχίσω το Big Little Lies που όλοι εξυμνούν.

Αλλά δεν έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο να την απολαύσω, το μόνο που προλαβαίνω να κάνω και με ηρεμεί είναι να ασχολούμαι με τα κακτάκια μου (ούτε ογδοντάχρονη αυτή την φράση). Μου αρέσει να χαζεύω succulent arrangements και να φτιάχνω αντίστοιχα. Φέτος βρήκα για πρώτη φορά και αγόρασα τα πρώτα μου lithops! Ονομάζονται και living stones, επειδή θυμίζουν πέτρες αλλά μεγαλώνουν και πετάνε άνθη. Προέρχονται από την Αφρική και τα αγαπώ:

Σας είπα πόσο όμορφο ήταν το Όσλο; Ορίστε αποδείξεις για να πάτε κι εσείς:

Αυτά για την ώρα.

xxx

*Το illustration είναι της Liekeland.